آشنایی با مدل های سمعک و تجویز سمعک

اطلاعات IMSPAC چند قله اي كه در شكل 4 .8 نشان داده شده با چندين مطالعه ديگري كه در آن ها نيز از طرح پردازش چند قله اي استفاده شده است سازگار است .
مثلاً بچه هايي كه قبل از كاشت حلزون كم شنوايي شان بيشتر از 100 dbHL است مي توان انتظار داشت كه با كاشت حلزون عملكرد بهتري خواهند داشت نسبت به اين كه از سمعك استفاده كنند.
آنها همچنین با مطالعه کوچکی که نتایج استفاده کودکان از سمعک را با نتایج کاربرد پیوند Clarion با پردازش CIS در کودکان مقایسه می¬کند سازگار هستند. این مطالعه نشان می¬دهد که در برد گفتارسنجی سمعک با میانگین از دست دادن فرکانس 71 دسی¬بل عملکرد بهتری از پیوند (ایمپلنت) داشت. در مقابل سمعک کودکان با میانگین از دست دادن فرکانس 88 دسی¬بل عملکرد اندکی بدتری نسبت به ایمپلنت در برقراری ارتباط کلامی داشت اما عملکرد کلی کودکان ایمپلنت شده در مجموع بهتر بود.
احتمال بهبود روشی برای ارزیابی این سوال است که آیا ارزیابی ایمپلنت ضروری است؟ یک تصمیم مهم دیگر میزان بهبود مورد انتظار است. شکل 5-8 افزایش (یا کاهش) پیش¬بینی شده در رتبه شنوایی را در فردی که پیوند انجام داده نشان می¬دهد. این منحنی¬ها از همان داده¬های به کار رفته حاسبه می-شوند.
از تصاویر 4-8 و 5-8 آشکار است که برد گسترده¬ایی از سطوح شنوایی وجود دارد که برای آن عملکرد نسبی سمهک¬ها در مقابل پیوندهای حلزونی گوش ناشناخته است. این اهمیت بدست آوردن توانایی شناسایی واقعی گفتار با سمعک قبل از توصیه به کاشت حلزونی را در هر زمان که ممکن باشد تقویت می¬کند
یک سطح منطقی از احتمال تنظیم پس¬زمینه¬های شناسایی گفتار قبل از توصیه به کاشت حلزونی باید در نظر گرفته شود. هیچ احتمال درستی وجود ندارد. گرچه می¬توانیم بیان کنیم که برای یک میانگین از دست دادن سه فرکانس 85 دسی¬بل یک شانس 50 درصدی وجود دارد که توانایی درک جملات پس از کاشت بهبود خواهد یافت. لین توانایی برای یک از دست دادن 95 دسی¬بل به شانس 70 درصد افزایش می¬یابد. بیماران (یا خانواده آنها) می¬توانند درباره احتمال کارکرد بهتر با یک پیوند حلزونی گوش مورد مشاوره قرار گیرند. سپس آنها می¬توانند درباره خواست پیگیری یک پیوند حلزونی تصمیم¬گیری کنند.
برای کودکان عدم قطعیت درباره عملکرد احتمالی با سمعک مشکل بسیار جدی¬ای است. از یک سو اگر کودکی قصد پیوند حلزونی داشته باشد به نفع کودک است که هر چه سریعتر این پیوند را انچام دهد. از سوی دیگر ممکن است زمان طولانی برای آشکار شدن مزایای کامل سمعک لازم باشد

: شخصیت
خصوصیات شخصیتی، نقش موثری در پذیرش سمعک و برخورداری از مزایای آن خواهد داشت. مطالعات متعددی نشان داده¬اند که شخصیت همچنین می¬تواند بر پذیرش درجه معلولیتی که از سوی افراد گزارش می¬شود تاثیرگذار باشد.
مکان کنترل: بیمارانی که احساس می¬کنند قادر به کنترل چیزهایی که برایشان اتفاق افتاده می¬باشند (مانند یک مکان کنترل داخلی) نسبت به آنهایی که تنها فکر می¬کنند برای آنها اتفاقی افتاده است (مانند یک مکان کنترل خاجی) احتمالاً استفاده بیشتری از سمعک را نشان می¬دهند. یک مکان کنترل خارجی به عنوان درماندگی آموخته شده تعبیر می¬شود. این اصطلاح عقیده برخی از بیماران را که نمی¬توانند به طور مثبت شرایط محیطشان را بدون موضوع عملکردشان تحت تاثیر قرار دهند، بازتاب می¬نماید و بنابراین هیچ نقطه نظری در خصوص انجام کار وجود نخواهد داشت. مشاوره برای چنین بیمارانی می-بایست در جهت کمک به درک آنها بر تغییر شرایط خود به سمت جنبه¬های مثبت صورت پذیرد. آنهایی که معتقدند زندگیشان توسط دیگران کنترل می¬گردد، به صداهای بلند حساسیت بیشتری نشان می¬دهند، خواه دارای سمعک باشند و خواه سمعک نداشته باشند.
برون¬گرایی: بیماران با یک شخصیت برون¬گرا (کنکاش برونی) نسبت به بیمارانی با شخصیت درون-گرا مزایای بیشتری را نسبت به تقویت صدا گزارش می¬نمایند.
وسواس (عقده روحی): بیمارانی که عقده¬های روحی زیادی را نشان می¬دهند، نارضایتی کمتری را نسبت به سمعک¬هایشان نشان می¬دهند.
رابطه بین مزیت استفاده از سمعک و خصوصیات فوق برای تصمیم¬گیری در خصوص استفاده یا عدم استفاده سمعک¬ها توسط افراد بسیار اندک است. زمانی که یکی از این خصیصه¬ها نمود بیشتری داشته باشد، هرچند یکی از چند فاکتور مورد نظر در این رابطه باشد، می¬تواند متخصصان بالینی را در دستیابی به موفقیت پیشنهاد سمعک به بیمار تحت تاثیر قرار دهد.

9-1-8: اختلال فرایند شنیداری مرکزی
با افزایش سن، احتمال کاهش شنوایی با کاهش عملکرد بخش شنوایی مرکزی نیز بیشتر می¬گردد. عضو مورد نظر (گوش) در سنین بالا برای اختلال در دریافت سیگنال¬ها مستعدتر خواهد بود. برخی مطالعات نشان داده¬اند که اختلال پروسه شنوایی مرکزی از میزان مزیت، رضایت و کاربرد سمعک¬ها می¬کاهد. در مقابل، یک مطالعه موردی نیز نشان داده که شخصی با عوارض بخش مرکزی ام آستانه صدای مطلق نرمال در هر دو گوش، از یک سمعک واحد استفاده می¬نمایند، زیرا آن برهمکنش¬های مختلف میان گوش¬ها را کاهش می¬دهد. همچنین مطالعه دیگر هیچ رابطه¬ای را در این زمینه نشان نداده است.

مکان کنترل: بیمارانی که احساس می¬کنند قادر به کنترل چیزهایی که برایشان اتفاق افتاده می¬باشند (مانند یک مکان کنترل داخلی) نسبت به آنهایی که تنها فکر می¬کنند برای آنها اتفاقی افتاده است (مانند یک مکان کنترل خاجی) احتمالاً استفاده بیشتری از سمعک را نشان می¬دهند. یک مکان کنترل خارجی به عنوان درماندگی آموخته شده تعبیر می¬شود. این اصطلاح عقیده برخی از بیماران را که نمی¬توانند به طور مثبت شرایط محیطشان را بدون موضوع عملکردشان تحت تاثیر قرار دهند، بازتاب می¬نماید و بنابراین هیچ نقطه نظری در خصوص انجام کار وجود نخواهد داشت. مشاوره برای چنین بیمارانی می-بایست در جهت کمک به درک آنها بر تغییر شرایط خود به سمت جنبه¬های مثبت صورت پذیرد. آنهایی که معتقدند زندگیشان توسط دیگران کنترل می¬گردد، به صداهای بلند حساسیت بیشتری نشان می¬دهند، خواه دارای سمعک باشند و خواه سمعک نداشته باشند.
برون¬گرایی: بیماران با یک شخصیت برون¬گرا (کنکاش برونی) نسبت به بیمارانی با شخصیت درون-گرا مزایای بیشتری را نسبت به تقویت صدا گزارش می¬نمایند.
وسواس (عقده روحی): بیمارانی که عقده¬های روحی زیادی را نشان می¬دهند، نارضایتی کمتری را نسبت به سمعک¬هایشان نشان می¬دهند.
رابطه بین مزیت استفاده از سمعک و خصوصیات فوق برای تصمیم¬گیری در خصوص استفاده یا عدم استفاده سمعک¬ها توسط افراد بسیار اندک است. زمانی که یکی از این خصیصه¬ها نمود بیشتری داشته باشد، هرچند یکی از چند فاکتور مورد نظر در این رابطه باشد، می¬تواند متخصصان بالینی را در دستیابی به موفقیت پیشنهاد سمعک به بیمار تحت تاثیر قرار دهد.

9-1-8: اختلال فرایند شنیداری مرکزی
با افزایش سن، احتمال کاهش شنوایی با کاهش عملکرد بخش شنوایی مرکزی نیز بیشتر می¬گردد. عضو مورد نظر (گوش) در سنین بالا برای اختلال در دریافت سیگنال¬ها مستعدتر خواهد بود. برخی مطالعات نشان داده¬اند که اختلال پروسه شنوایی مرکزی از میزان مزیت، رضایت و کاربرد سمعک¬ها می¬کاهد. در مقابل، یک مطالعه موردی نیز نشان داده که شخصی با عوارض بخش مرکزی ام آستانه صدای مطلق نرمال در هر دو گوش، از یک سمعک واحد استفاده می¬نمایند،